In dit tweede deel van de geschiedenis van de 24 uren van Francorchamps behandel ik de periode van 1979 tot en met 1987, ook een interessante periode, maar op een andere manier. De eerste grote verandering voor het jaar 1979 is de verbouwing en de verkorting van het circuit. Boven op de Kemmel gaat het nu rechtsaf om via een tiental nieuwe bochten terug aan te pikken op het oude circuit ter hoogte van Blanchimont terwijl er op het einde, kort voor La Source, een dubbele chicane bijkomt, genaamd Bus Stop. Door deze wijzigingen wordt de omloop gehalveerd tot ongeveer zeven kilometer, de rondetijden worden een stuk lager (maar de snelheid ook) en vooral de veiligheid neemt toe. Voor het publiek wordt het eveneens een stuk overzichtelijker vermits het maar half zo lang meer duurt eer dezelfde auto opnieuw te zien is. Bovendien zijn overal betonnen voet- en fietspaden aangelegd binnen en buiten de omloop, hier en daar verbonden met tunnels en bruggen. Sportief 
is 1979 het begin van de jarenlange strijd van Eddy Joosen Versus het Belga-team. De Belga Ford Capri’s zijn dat jaar ongenaakbaar waardoor de BMW 530 van Eddy Joosen tweede eindigt, een plaats die Eddy zo dikwijls zal gaan behalen dat het hem de bijnaam Poulidor van Francorchamps oplevert. Van datzelfde jaar onthouden we de spectaculaire slippartijen in de pletsende regen onder in Eau Rouge, vlak voor de Raidillon, met als uitschieter de Ricard BMW 530 die erg hard tegen de vangrails knalt en een serieuze koprol maakt, gelukkig zonder erg voor de piloot. Schitterende foto’s daarvan verschenen in alle kranten. De Belga Capri’s (4stuks) zijn te verkrijgen van Mini Racing, de gecrashte BMW 530 Ricard is zelf te houwen op basis v
an Solido. In 1980 staan dezelfde twee vooraan: eerste is weer de Belga Ford Capri met de gebroeders Martin aan het stuur, tweede is Eddy Joosen. Dat jaar komt ook het Bastos-team voor het eerst aan de start, het begin van een jarenlange vertegenwoordiging. Verder noteren we nog enkele Pouwer Ford Capri’s en twee Luigi Camaro’s waarvan er één uitrijdt (weliswaar op een veertiende plaats)! De Capri’s van Belga en Bastos en de Camaro’s zijn gemodelleerd door Mini Racing, de BMW 530 Carling Black Labem is uitgebracht in transkit door het intussen verdwenen Hobby 2000 uit Aywaille. In 1981 gaat de overwinni
ng naar de kleine Mazda RX7 van Walkinshaw en Dieudonné voor … Eddy Joosen en zijn BMW 530 in Bastos-kleuren: voor de derde maal tweede! Van de Mazda bestaat er een transkit van Playtoy (transkit: decals, wielen, binnenwerk, spoilers voor de ombouw van een bestaand model), nog steeds te verkrijgen bij Yves Devocht. Van de BMW’s 530 van Bastos en Gitanes zijn transkits verkrijgbaar van Faster 43 op basis van Solido-modellen.Jemmpy heeft ondertussen ook een kit van deze BMW 530 uitgebracht met een aantal verschillende decoratie mogelijkheden. In 1982 stapt men over op Europese Groep A-reglement, wat iets meer vrijheid toestaat voor de tuning van de wag
ens, hoewel het koetswerk standaard dient te blijven, dus zonder verbreding. Dit is ook het jaar dat de Jaguars XIS van Tom Walkinshaw (TWR Racing) voor het eerst aan de start verschijnen, samen met een horde BMW’s 528i en eenzame Mercedes 450 van Serge Pouwer. Van deze laatste bestaat er een bouwdoosje van Heller. Het model is wel niet perfect maar voor ongeveer 5 euro kan men ook niet veel verwachten. Eerste wordt dat jaar Eddy Joosen (Jawel!) met zijn Bastos Juma BMW vóór Gitanes, Enny, Lucky Srike; allemaal BMW’s 528i die in transkit bestaan van Fraser 43.
1983 is een belangrijk jaar voor BMW waar de oude 5-reeks vervangen wordt door de
competieverre 635 CSI, die het nu moet opnemen tegen de Jaguare XJS, de rover 3500 vittesse en de Ford Mustang. De Belga Ford Mustang en de Sanjo Rover 3500 bestaan in transkit van Robustelli. Ook diverse BMW zijn gemodelleerd zoals de winnende Bastos Juma racing van Tassin,Heyer Hahne en de beide Schnitzer 635’s(één in de kleuren van Genuine Parts/Gouden X-Ray en de andere in de donker blauwen Eterna-kleuren).Verder ook nog de wit-blauwe Hartge 635 en de Lucky Strike van Delcourt/Baert. Dat jaar reed boutsen samen met Terry Sabine (de betreurde organisator van Paris-Dakar die later in een helikopterongeval om het leven kwam) in een door Texaco gesponsorde BMW 635 . Die is zelf te bouwen op basis van Heller of 
Minichamps met decals van de rally Citroën CX van heller. 1984 levert de eerste overwinning op voor de Jaguar XIS van Walkinshaw/Heyer/Percy (te verkrijgen van Heller). Tweede wordt de Bastos BMW 635 CSI met nummer 21 van Tassin/Snobeck/Cudini die kan gebouwd worden op basis van Heller of Minichamps met een transkit van Robustelli of FPM. Derde is de Schnitzer/X-Ray BMW met nummer 1 die verkrijgbaar is bij Minichamps. Ook van 1984 werd onlangs de BMW “Jambon der Ardennes” uitgebracht door Jemmpy. In 1985 krijgen we opnieuw een overwinning van de Schnitzer/X-Ray BM
W 635 met het nummer 5. Hiervan kan een model besteld worden bij BMW. De Rovers 3500 staan nu in Bastos-kleuren en zijn te bouwen op basis van Heller of Jemmpy naar de decals van Robustelli zijn nergens meer te vinden.Verder zijn de BMW’s van Belga Juma en van Jambon des Ardennes, alsook de Volvo’s 240 Turbo (die voor het eerst aantraden) bij kitmaker jemmpy te verkrijgen. De Australische Holden Commodore komt in 1986 voor het eerst 
aan de start. Het is de down under-versie van de Opel Omega, maar dan met een vijflitermotor. Ook voor het eerst aan de start komt de Fort Sierra XR4i, de testversie voor de Sierra 500 Cosworth. Samen met een paar Volvo’s en een horde BMW’s krijgen we een gevarieerd startveld, maar aan de meet bezetten de BMW’s de eerste vijf plaatsen. De meeste van de vermelde auto’s zijn in kit of transkit verkrijgbaar. In 1987 moet de toen echte Ford Sierra Cosworth het opnemen tegen het nieuwe raspaard van BMW, de M3 E30 (M voor Motorsport, 3 voor 3-reeks, E30 modelnummer), die beslag weet te leggen op de eerste drie aankomstplaatsen vóór de Rothmans Holden Commodere. De eerste Ford Sierra eindigt zesde, een privé Cosworth met Batibouw-sponsoring. De officiële Fords, ingezet door Eggenberger in de zwart-rode texaco-kleuren, vallen beiden uit met technische problemen. Die officiële Fords zijn in miniatuur te verkrijgen van Troféu of in kit bij starter. Hier vind je ook de Rothmans Holden Commodore en de winnende M3 van Lease Plan. De BMW’s in de kleuren van Resto GB en van Castrol kon m’n toen der tijd bouwen op basis van M3 Gamma met transkit van Graphyland. Tegenwoordig krijgt m’n een mooier resultaat met basis van minichamps en transkit van AB-decals (FPM). 1987 was tevens het laatste jaar dat de 24 uren van Francorcham
ps meetelden als wetstrijd voor het Europees- of Wereldkampioenschap die beide door de FIA werden opgedoekt wegens zogezegd geen interesse. Als men nochtans de officiële fabrieks deelnemingen ziet, vraag ik mij af wat geen interesse betekent…Ford, BMW, Holden, Alfa, Mercedes, Rover, Toyota, Volvo en wat nog allemaal? Aan toeschouwers was er in Francorchamps nooit een gebrek die kwamen met de tienduizenden. De echte – niet officiële – reden was de concurrentie voor de F1, fabrieksbudgetten die toen naar de toerismewagens gingen. Nu, de laatste 24 uurwedstrijden voor het Europese kampioenschap waren geen langeafstandswedstrijden meer maar sprintkoersen over 24 uren. Ter vergelijking:,; op het nieuwe tracé legde de winnende Ford Capri in 1979 444 ronden af of 3.085 km; in 1985 legde de winnende BMW 500 ronden af of 3.473 km; dat zijn 54 ronden of bijna 400 km méér. Het gemiddelde stijgt van 124,5 naar 145 km/u. Dat zijn natuurlijk niet meer de snelheden van op het oude circuit, maar de veiligheid is er stukken op vooruit gegaan in zoverre men kan speken van veiligheid in de autosport. Wat ook opvalt, is de wereldwijde interesse die deze wetstrijd in die periode heeft opgebouwd. Kijk maar naar de deelname van Holden (Australië), Toyota, Nissan en Honda (Japan) of in 2000 een Honda Acura uit de USA (in Europa is dat de Honda Integra R). Voor de modelbouwer is het de rijkste periode uit de 24 uren van Francorchamps, met tot 20 uitgebrachte modellen per jaar,, wat een vitrinekast zeer snel kan vullen!
is 1979 het begin van de jarenlange strijd van Eddy Joosen Versus het Belga-team. De Belga Ford Capri’s zijn dat jaar ongenaakbaar waardoor de BMW 530 van Eddy Joosen tweede eindigt, een plaats die Eddy zo dikwijls zal gaan behalen dat het hem de bijnaam Poulidor van Francorchamps oplevert. Van datzelfde jaar onthouden we de spectaculaire slippartijen in de pletsende regen onder in Eau Rouge, vlak voor de Raidillon, met als uitschieter de Ricard BMW 530 die erg hard tegen de vangrails knalt en een serieuze koprol maakt, gelukkig zonder erg voor de piloot. Schitterende foto’s daarvan verschenen in alle kranten. De Belga Capri’s (4stuks) zijn te verkrijgen van Mini Racing, de gecrashte BMW 530 Ricard is zelf te houwen op basis v
an Solido. In 1980 staan dezelfde twee vooraan: eerste is weer de Belga Ford Capri met de gebroeders Martin aan het stuur, tweede is Eddy Joosen. Dat jaar komt ook het Bastos-team voor het eerst aan de start, het begin van een jarenlange vertegenwoordiging. Verder noteren we nog enkele Pouwer Ford Capri’s en twee Luigi Camaro’s waarvan er één uitrijdt (weliswaar op een veertiende plaats)! De Capri’s van Belga en Bastos en de Camaro’s zijn gemodelleerd door Mini Racing, de BMW 530 Carling Black Labem is uitgebracht in transkit door het intussen verdwenen Hobby 2000 uit Aywaille. In 1981 gaat de overwinni
ng naar de kleine Mazda RX7 van Walkinshaw en Dieudonné voor … Eddy Joosen en zijn BMW 530 in Bastos-kleuren: voor de derde maal tweede! Van de Mazda bestaat er een transkit van Playtoy (transkit: decals, wielen, binnenwerk, spoilers voor de ombouw van een bestaand model), nog steeds te verkrijgen bij Yves Devocht. Van de BMW’s 530 van Bastos en Gitanes zijn transkits verkrijgbaar van Faster 43 op basis van Solido-modellen.Jemmpy heeft ondertussen ook een kit van deze BMW 530 uitgebracht met een aantal verschillende decoratie mogelijkheden. In 1982 stapt men over op Europese Groep A-reglement, wat iets meer vrijheid toestaat voor de tuning van de wag
ens, hoewel het koetswerk standaard dient te blijven, dus zonder verbreding. Dit is ook het jaar dat de Jaguars XIS van Tom Walkinshaw (TWR Racing) voor het eerst aan de start verschijnen, samen met een horde BMW’s 528i en eenzame Mercedes 450 van Serge Pouwer. Van deze laatste bestaat er een bouwdoosje van Heller. Het model is wel niet perfect maar voor ongeveer 5 euro kan men ook niet veel verwachten. Eerste wordt dat jaar Eddy Joosen (Jawel!) met zijn Bastos Juma BMW vóór Gitanes, Enny, Lucky Srike; allemaal BMW’s 528i die in transkit bestaan van Fraser 43.1983 is een belangrijk jaar voor BMW waar de oude 5-reeks vervangen wordt door de
competieverre 635 CSI, die het nu moet opnemen tegen de Jaguare XJS, de rover 3500 vittesse en de Ford Mustang. De Belga Ford Mustang en de Sanjo Rover 3500 bestaan in transkit van Robustelli. Ook diverse BMW zijn gemodelleerd zoals de winnende Bastos Juma racing van Tassin,Heyer Hahne en de beide Schnitzer 635’s(één in de kleuren van Genuine Parts/Gouden X-Ray en de andere in de donker blauwen Eterna-kleuren).Verder ook nog de wit-blauwe Hartge 635 en de Lucky Strike van Delcourt/Baert. Dat jaar reed boutsen samen met Terry Sabine (de betreurde organisator van Paris-Dakar die later in een helikopterongeval om het leven kwam) in een door Texaco gesponsorde BMW 635 . Die is zelf te bouwen op basis van Heller of 
Minichamps met decals van de rally Citroën CX van heller. 1984 levert de eerste overwinning op voor de Jaguar XIS van Walkinshaw/Heyer/Percy (te verkrijgen van Heller). Tweede wordt de Bastos BMW 635 CSI met nummer 21 van Tassin/Snobeck/Cudini die kan gebouwd worden op basis van Heller of Minichamps met een transkit van Robustelli of FPM. Derde is de Schnitzer/X-Ray BMW met nummer 1 die verkrijgbaar is bij Minichamps. Ook van 1984 werd onlangs de BMW “Jambon der Ardennes” uitgebracht door Jemmpy. In 1985 krijgen we opnieuw een overwinning van de Schnitzer/X-Ray BM
W 635 met het nummer 5. Hiervan kan een model besteld worden bij BMW. De Rovers 3500 staan nu in Bastos-kleuren en zijn te bouwen op basis van Heller of Jemmpy naar de decals van Robustelli zijn nergens meer te vinden.Verder zijn de BMW’s van Belga Juma en van Jambon des Ardennes, alsook de Volvo’s 240 Turbo (die voor het eerst aantraden) bij kitmaker jemmpy te verkrijgen. De Australische Holden Commodore komt in 1986 voor het eerst 
aan de start. Het is de down under-versie van de Opel Omega, maar dan met een vijflitermotor. Ook voor het eerst aan de start komt de Fort Sierra XR4i, de testversie voor de Sierra 500 Cosworth. Samen met een paar Volvo’s en een horde BMW’s krijgen we een gevarieerd startveld, maar aan de meet bezetten de BMW’s de eerste vijf plaatsen. De meeste van de vermelde auto’s zijn in kit of transkit verkrijgbaar. In 1987 moet de toen echte Ford Sierra Cosworth het opnemen tegen het nieuwe raspaard van BMW, de M3 E30 (M voor Motorsport, 3 voor 3-reeks, E30 modelnummer), die beslag weet te leggen op de eerste drie aankomstplaatsen vóór de Rothmans Holden Commodere. De eerste Ford Sierra eindigt zesde, een privé Cosworth met Batibouw-sponsoring. De officiële Fords, ingezet door Eggenberger in de zwart-rode texaco-kleuren, vallen beiden uit met technische problemen. Die officiële Fords zijn in miniatuur te verkrijgen van Troféu of in kit bij starter. Hier vind je ook de Rothmans Holden Commodore en de winnende M3 van Lease Plan. De BMW’s in de kleuren van Resto GB en van Castrol kon m’n toen der tijd bouwen op basis van M3 Gamma met transkit van Graphyland. Tegenwoordig krijgt m’n een mooier resultaat met basis van minichamps en transkit van AB-decals (FPM). 1987 was tevens het laatste jaar dat de 24 uren van Francorcham
ps meetelden als wetstrijd voor het Europees- of Wereldkampioenschap die beide door de FIA werden opgedoekt wegens zogezegd geen interesse. Als men nochtans de officiële fabrieks deelnemingen ziet, vraag ik mij af wat geen interesse betekent…Ford, BMW, Holden, Alfa, Mercedes, Rover, Toyota, Volvo en wat nog allemaal? Aan toeschouwers was er in Francorchamps nooit een gebrek die kwamen met de tienduizenden. De echte – niet officiële – reden was de concurrentie voor de F1, fabrieksbudgetten die toen naar de toerismewagens gingen. Nu, de laatste 24 uurwedstrijden voor het Europese kampioenschap waren geen langeafstandswedstrijden meer maar sprintkoersen over 24 uren. Ter vergelijking:,; op het nieuwe tracé legde de winnende Ford Capri in 1979 444 ronden af of 3.085 km; in 1985 legde de winnende BMW 500 ronden af of 3.473 km; dat zijn 54 ronden of bijna 400 km méér. Het gemiddelde stijgt van 124,5 naar 145 km/u. Dat zijn natuurlijk niet meer de snelheden van op het oude circuit, maar de veiligheid is er stukken op vooruit gegaan in zoverre men kan speken van veiligheid in de autosport. Wat ook opvalt, is de wereldwijde interesse die deze wetstrijd in die periode heeft opgebouwd. Kijk maar naar de deelname van Holden (Australië), Toyota, Nissan en Honda (Japan) of in 2000 een Honda Acura uit de USA (in Europa is dat de Honda Integra R). Voor de modelbouwer is het de rijkste periode uit de 24 uren van Francorchamps, met tot 20 uitgebrachte modellen per jaar,, wat een vitrinekast zeer snel kan vullen!
